- ابن ابی حیه (اِ نُ اَ حَیْ یَ)
منجم. از مردم بغداد. شاگرد جعفر بن مکتفی و از پیوستگان اوست و جعفر بن مکتفی را در این علوم دست و تتبع بوده است. (از قفطی)
معنی ابن ابی حیه - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(حَبْ بَ)
لغت نامه دهخدا
ابن ابی حبه. تابعی است. از نظر تاریخی، تابعی کسی است که واسطه میان صحابی و نسل های بعد از اسلام است. این افراد نقش واسطه ای در نقل و انتقال معارف اسلامی دارند. تابعی بودن، یکی از درجات افتخار در علم رجال است و به فرد اعتبار خاصی می بخشد. احادیثی که از طریق تابعین نقل شده اند، بخش بزرگی از سنت اسلامی را تشکیل می دهند.
(اِ نُ اَ قُرْ رَ)
لغت نامه دهخدا
ابوعلی منجم علوی بصری. او راست: کتاب العله فی کسوف الشمس و القمر. (ابن الندیم)
(اِ نُاَ شَ)
لغت نامه دهخدا
شاعری مقل است. (ابن الندیم). و باز در الفهرست نام ابن ابی الشیخ مکنی به ابوایوب، سلیمان بن ایوب، راویه و اخباری آمده است مؤلف کتاب الاخبارالمسموعه و ندانم که این دو، نام یک تن است یا نه
(عُ)
لغت نامه دهخدا
ابن محمد بن ابی شیبه الکوفی. معروف به ابن ابی شیبه و مکنی به ابوالحسن. از حفّاظ حدیث است. او راست: المسند و التفسیر. وی مردی ثقه و امین بود و به سال 156 هجری قمری متولد شد و به سال 239 هجری قمری درگذشت.
(اِ نُ اَ زَ)
لغت نامه دهخدا
ابومحمد عبدالله بن ابی زیدعبدالرحمن قیروانی (310-386 ه. ق.). فقیه مالکی، و او را از غایت تبحر در فقه مالکی، مالک صغیر لقب داده اند و آثاری به نظم و نثر دارد ازجمله: الرساله. مجموعۀ احادیث. قصیده ای در مدح رسول صلوات الله علیه
(اِ نُ اَ حَ صَ)
لغت نامه دهخدا
ابوالهندام مروان بن سلیمان بن یحیی بن ابی حفصۀ شاعر (105-182 یا 181 ه. ق.). اصلاً ایرانی و جد او ابوحفصه از مردم اصطخر فارس بوده. در زمان عثمان به کودکی او را به مدینه بردند و بعضی گویند طبیبی یهودی بوده از موالی سموأل بن عادیا و در زمان عثمان اسلام آورده و قول اول صحیح است چه سموأل اقلاً صد سال قبل از عثمان میزیسته ست. ابن ابی حفصه شاعری معروف به وده و او را از فصحای رتبۀ اول شمرند. و معن بن زائده یک قصیدۀ او را سیصدهزار درم صلت بخشیده است
ابن عبدالله بن احمد بن عبدالجبار مکنی به ابوالفتح معری و معروف به ابن ابی حصینه شاعر عرب، در سروج در شعبان 457 هجری قمری درگذشت. اشعار وی در معجم الادباء ج 4 صص 64-75 آمده است
(اِ نُ اَ حِ لَ)
لغت نامه دهخدا
احمد بن یحیی شهاب الدین ابوالعباس تلمسانی حنبلی 725- 776 ه. ق.). ادیب و شاعر صاحب کتاب سکردان السلطان و دیوان الصبابه که مجموعه ای از غزلها و اخبار عشاق مشهور است
ابن حمیده بن ظافربن عبدالله غسانی حلبی معروف به ابن ابی طی، ادیب نامی و مورخ بزرگ شیعه بود. از اوست: 1- اخبار الشعراء الشیعه. 2- مختار تاریخ المغرب. 3- حوادث الزمان. 4- طبقات العلماء. 5- مناقب الائمه اثناعشر. 6- تاریخ الشیعه. وی به سال 630 هجری قمری درگذشت.. مؤلف نیز در یادداشتی این تألیفات را به وی نسبت داده است: 1- کنز الموحدین فی سیره صلاح الدین. 2- سلک النظام فی تاریخ الشام، در 4 جلد. 3- عقود الجواهر فی سیره الملک الظاهر. 4- معادن الذهب فی الطی، تاریخ بزرگی است و خود ذیلی بر آن نوشته است. (یادداشت مؤلف)